Desperate Housewives'in gecen haftaki "Welcome to Kanagawa" bolumunde, Lynette ve Mrs. McCluskey Ida'nin kullerini baseball sahasinda ozgur birakmaya gittiklerinde; Lynette, Mrs. McCluskey'e soylemek istedigi bir sey olup olmadigini sordu. Ben McCluskey'nin yine tum duygularini ve huznunu saklayip kendi tarzinda bir kac kelime soylemesini beklerken, o asagidaki siiri mirildanmaya basladi. Hic beklemedigim birisinden bu siiri duymak mi yoksa siirin yalinligi ve carpiciligi mi beni daha cok etkiledi bilmiyorum ama cok etkilendim. Gunlerdir aklimda bu siir.
DO NOT STAND AT MY GRAVE AND WEEP
Do not stand at my grave and weep,
I am not there, I do not sleep.
I am a thousand winds that blow,
I am the softly falling snow.
I am the gentle showers of rain,
I am the fields of ripening grain.
I am in the morning hush,
I am in the graceful rush
Of beautiful birds in circling flight.
I am in the starshine of the night.
I am in the flowers that bloom,
I am in a quiet room.
I am in the birds that sing,
I am in everything.
Do not stand at my grave & cry,
I am not there, I do not die
Author: Mary E Frye, 1932
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder