Dun IZ TV'de "Kocaoglan Sahnelerden Cekildi" isimli belgeseli izledim. Belgeselde dansçı ayıların ne tür işkencelere maruz kaldıkları anlatılıyor ve hala çektikleri o eziyetin etkisinden kurtulmadıkları gözler önüne seriliyor.Dunya Hayvanlari Koruma Vakfinin "Dans eden ayilara ozgurluk kampanyasi" dahilinde , Turkiyenin cesitli yerlerinde cingeneler tarafindan oynatilan ayilar toplanarak barinaklara yerlestiriliyor. Bu ayilar yasadiklari iskencelerin etkisini uzerlerinden atamiyor ve hayatlarinin geri kalanini bu barinaklarda geciriyorlar, dogal yasam alanlarina donme ihtimalleri malesef yok. Belgeselde ayrica Uzakdogu'da safra keselerindeki od suyu icin iskence goren Asya kara ayilarindanda (moon bear- goguslerindeki beyaz leke nedeniyle moon bear diye adlandiriliyorlar) bahsediliyor.Tabut gibi, icinde kipirdayamayacaklari kadar dar bir kafeste, bayiltilmadan od sulari cekiliyor.Tek kelimeyle korkunc...
.jpg)
Beni en cok etkileyende, kafasina 10 dan fazla sacma isabet ettigi icin kor olan 8 aylik bir ayi yavrusu ve kapana sikisarak bir ayagini kaybeden baska bir ayi yavrusuydu. Ovakorusu barinaginda birbirlerine destek olarak yasamaya calisiyorlar.
Belgeselden sonra ayilari dogal ortamlarinda dusundum, neredeyse yenilmezler, cok gucluler ama insanin seytani icatlariyla karsi karsiya geldiklerinde ne kadarda savunmasizlar... Insan nasil olurda boyle savunmasiz bir hayvana boyle iskence edebilir. Ne hakkimiz var onlara iskence etmeye, dogal ortamlarindan koparip, kendimize muhtac etmeye. Dun belgeseli seyrederken, insanligimdan nefret ettigim anlardan birini daha yasadim.Dunyayi paylastigimiz hicbir canli iskence gormesin, en az bizim kadar onlarinda bu dunyada ozgurce yasamaya haklari var.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder