Paul Auster- Karanliktaki Adam

Paul Auster hep yaptigi seyleri bu kitapta yine yapmis; hikaye icinde hikaye, araya serpistirilmis hatira hikayeler, birden bire bitiveren, yarim kalmis tamamlanmamis hissi veren hikayeler, hayatin bir anda baska yone akmasi degismesi... Hep ayni seyi yapiyor ve de ben ilginc bir sekilde hep seviyorum :) Normalde yine mi Auster demem lazim, yeter artik bunalttin demeliyim belki ama diyemiyorum. Sanirim Auster ne yazsa ben bayila bayila okuyacagim. 


Bu kitabi sevdim cunku bu kitaptan, yazarin bile okuyucusuna vermeyi dusunmedigi mesajlar aldim. Su donemde kafamin icindeki bir cok soruya, kitaptaki bir kac cumleyle yanit buldum. Cok ilginctirki; kitaptaki ana karakterimiz, geçirdiği bir araba kazasından sonra torunu ve kiziyla oturmaya baslayan 72 yaşındaki eski kitap eleştirmeni August Brill, uykusuz bir gecede, anımsamak istemediği düşünceler ve olayları, karısının ölümünü, torununun erkek arkadaşının irak`ta vahşice öldürülüşünü kafasından kovmak için, kendi kendine öyküler anlatirken, ben onun bu hikayelerini kendi sorunlarimi dusunmek ve belkide cozum yollari bulmak icin kullandim :)


Ozellikle, August Brill'in torunu ile filmler uzerine soylestigi bolume bayildim. Torunu izledikleri filmlerdeki bazi objelerin, filmde gozuktukleri 5-10 saniyede, karakterler hakkinda ne kadar cok sey anlattiklari hakkindaki teorisini aktariyor bu bolumde. Ozellikle 3 filmdeki bazi objeler hakkinda konusuyorlar. Bicycle Thieves, The World of Apu, Grand Illusion. Bicycle Thieves'i seyrettim, diger ikiside sirada, tavsiye ediyorum kitabida filmleride :)

"uçsuz bucaksız amerika kırsalının bir beyaz gecesinde daha, dünyayı kafamın içinde döndürerek yeni bir uykusuzluk nöbetiyle boğuşurken karanlıkta tek başınayım... "


"sadece iyiler kendi iyiliklerinden kuşku duyarlar, onları iyi yapan da budur zaten. kötüler iyilik yaptıkları zaman bunu bilirler, iyiler ise hiç bilmezler. ömürlerini başkalarını bağışlayarak tüketirler, ama kendilerini bir türlü bağışlayamazlar."